Muggen, bakra's en bergen beklimmen

We zijn alweer bijna drie weken verder, en wat we ook verder zijn, zijn een heleboel djogo’s (literflessen Parbo bier), tientallen muggenbulten en heel veel patienten met Shikungunya! Om maar met die laatste te beginnen, dat zijn patienten met een soort griepachtige verschijnselen en gewrichtspijnen veroorzaakt door een muggenbeet die mijn voornaamste bezigheid vormen op mijn spreekuur bij de huisarts. Ik moet hen elke keer weer uitleggen dat we geen medicatie voor heb hebben en dat het virus uit zichzelf weer weg gaat, maar mensen zijn hier wel erg bezorgd. Ook zijn ze heel erg gewend om veel verschillende soorten medicatie mee naar huis te krijgen. Als ze met eczeem langskomen is het niet gek om met zes verschillende recepten weg te gaan! Mijn eigen huisarts die mij beoordeelt en begeleidt hier in Suriname doet dat niet, hij is zelf ook in Nederland opgeleid, maar sommige andere huisartsen op de praktijk wel. Het is dus afhankelijk van met wie ik die ochtend mee loop wat ik voorschrijf, wel even wat anders dan alle NHG standaarden in Nederland. Wat wel leuk is, is dat ik al heel veel consulten van kleine klachten zelf af mag ronden, obstipatie, diarree en keelpijn bijvoorbeeld. De huisarts filmt wel elke consult en aan het einde van de ochtend bespreken we dan hoe ik het gedaan heb en wat ik nog kan verbeteren. Hoewel het wel leerzaam is, word ik af en toe ook een beetje zenuwachtig van dat rode knipperende lampje op me ;)

Buiten stage om lig ik eigenlijk voornamelijk in het zwembad, het is alleen maar warmer geworden sinds ik mijn laatste blog heb geschreven. Wat actiefs doen tussen 11 en 5 is eigenlijk bijna niet mogelijk, het is zo’n 35 graden overdag en ’s avonds nog zo’n 24-25 graden. Wel ff wennen voor iemand die in Nederland altijd van hot naar her sjeest, nu moet ik vooral relaxt met een boekje in de zon liggen!;) Wat wel als gevolg heeft dat ik aldrie boeken verder ben en een lekker kleurtje heb gekregen. Voor Surinaamse begrippen is dat eigenlijk helemaal niet mooi, want hoe blanker hoe mooier, en als ‘bakra’ word ik hier dus ook regelmatig nagefloten. Het maakt echt niet uit of je hier nu dik, dun, groot, klein of vierkant of rond bent, bakra’s vinden ze erg interessant. Gelukkig zijn de Surinamers die ik tot nu toe ontmoet heb allemaal erg aardig, allemaal heel sociaal (soms een beetje té) en heb ik nog niks vervelends meegemaakt. We sluiten de deuren hier wel heel goed af, want we horen wel veel verhalen over stelen en inbraken.
Ook heb ik een lesje salsa gevolgd, was erg leuk maar natuurlijk niet te vergelijken met mijn fantastische danspartner uit Nederland!;)

Het tweede weekend dat ik hier was, hebben we een tripje naar de Commewijne rivier gemaakt. We sliepen in een heel erg leuk hutjescomplex met privé zwembad bij meneer René, die ‘wilde emigreren maar geen Engels spreekt, dus maar naar Suriname ging’. Eerste dag hebben we heerlijk bij het mooie zwembad gerelaxt, en meneer René dronk ’s avonds gezellig een paar Djogo’s mee. Op de zondag zijn we eerst naar een oude suikerrietplantage geweest die niet meer in gebruik is. Daar leidde meneer Soukardi ons rond, een voormalige plantagewerker die met een bijna uit elkaar gevallen plakboek met eigen tekeningen liet zien hoe het er ooit uit gezien had. Heel schattig. Vooral de oude rumfabriek die helemaal begroeid was met lianen en bomen was erg indrukwekkend. Daarna gingen we varen over de Commewijne rivier, waar we dolfijnen konden spotten, en regelmatig uitstapten om andere plantages te bekijken.

Vorig weekend hebben we een lange trip gemaakt naar de Voltzberg en de Ralleighvallen, van vrijdag t/m maandag. Eerst moesten we een busreis van 5-6u maken over een hobbelige zandweg, die in ons geval nog langer duurde omdat we vaak moesten stoppen om te plassen (dat heb je met al die Djogo’s ;)) en omdat we een auto uit de modder moesten duwen. Nouja, ‘we’... de mannen dus. Daarna sliepen we een nachtje in onze hangmatten, wat ik persoonlijk erg lekker vond slapen, om de volgende ochtend nog 3u met de boot richting de Voltzberg te varen. Die boottocht duurde in ons geval meer dan 6u. We kwamen namelijk halverwege een boot tegen met andere toeristen, waarvan de dag ervoor de motor uit was gevallen en wij zo’n 20u later de eersten waren die hen passeerden.. En aangezien er geen mobiel bereik was in dit afgelegen deel van Suriname, hadden ze moeten overnachten in de jungle! Dat was nog best een spannende onderneming, het touw waaraan wij de boot trokken brak regelmatig bij kleine stroomversnellingen en de motor van onze boot was ook niet echt gemaakt om twee volgeladen boten te trekken. Eindelijk aangekomen op de plaats van bestemming was het wel een hele mooie plek middenin de jungle en hebben we lekker uitgerust om fit te kunnen zijn voor de volgende dag. Dat was ook wel nodig, we moesten een tocht van zo’n 8 km door de jungle afleggen om bij de Voltzberg te komen, en die was nog 250m hoog en erg steil! Die tocht viel nogal tegen in de hitte, ik had flink hoofdpijn ondanks de paracetamolletjes op zak. We hebben wel wat aapjes en een schildpad gezien. Helaas waren we ook erg interessant voor de vele horzels en steekvliegen in de jungle ;) Maar aangekomen op de top hadden we wel een prachtig uitzicht (zie foto’s ;)) De waterval aan het eind was een erg welkome verkoeling en een mooie afsluiting. De terugweg de volgende dag naar Paramaribo verliep ook niet helemaal zonder slag of stoot, we hadden te weinig benzine en moesten het laatste stukje peddelen met de haven in zicht (wat wel lastig was met maar 1 peddel..).

Dit weekend heb ik lekker even niks gedaan, alleen geshopt, gezwommen en uit geweest. Was ook wel erg lekker, eindelijk weer een keertje uitslapen! En aanstaande vrijdag komt Bas me alweer vervelen hier in Paramaribo! =)

Liefs, Ellen